Wat is een voorbeeld van slow food?

Daarbij wordt uitgegaan van producten uit de eigen regio, en worden "vergeten groenten" weer op het menu gezet. Het internationale symbool van Slow Food is de slak. De Nederlandse tak hiervan, SFYN Nederland is een van de actiefste. SFYN Nederland zet zich in voor een Good, Clean en Fair voedselsysteem voor iedereen, door middel van projecten, evenementen en acties, een academie en door gebruik te maken van hun netwerk. Het netwerk van SFYN Nederland bestaat uit onder andere studenten van allerlei studierichtingen, jonge consumenten en jonge professionals zoals boeren, tuinders, koks, vissers en producenten. Samen trachten zij veranderingen teweeg te brengen op het gebied van voedselproductie en voedselconsumptie. Voorheen heette SFYN Nederland 'Youth Food Movement (YFM)'. De Slow Food (langzaam voedsel) beweging zet zich af tegen de industriële productie van voedsel met de zogenaamde fastfood als exponent. Ze beoogt de culturele of traditionele keuken te behouden en daarmee ook het oorspronkelijk gebruik van gewassen, zaden, dieren en landbouwgebruiken van een regio. Carlo Petrini en Massimo Montanari zijn de leidende figuren in het opzetten van een Universiteit van Gastronomische Wetenschappen, in Piëmont, die als doel heeft het bewustzijn ten aanzien van goed eten te bevorderen. Cittaslow, Langzame Stad Website van de internationale Slow-Foodbeweging Website van de Nederlandse Slow-Foodbeweging Turijn wordt de slow food hoofdstad genoemd, en voorzitter van Slow Food International is Alice Waters, eigenaar van het restaurant Chez Panisse in Berkeley, Californië. Ondertussen heeft Slow Food meer dan 100.000 leden in 150 landen. Critici van de organisatie vinden haar elitair, aangezien goedkopere methoden van voedselproductie en bereiding verguisd worden. Slow Food bestrijdt dit echter aangezien zij van mening is dat lokaal geproduceerd voedsel uiteindelijk goedkoper is, als ook de kosten van transport en allerlei chemische bestrijdingsmiddelen worden doorberekend in de prijs. Hiermee plaatst de organisatie zich tussen de anti-globalisten, milieuorganisaties als Greenpeace en groene partijen, die zich verzetten tegen monocultuur en genetisch gemodificeerde gewassen. Plaquette bij een restaurant in Santorini, Griekenland De beweging is in 1986 opgezet door de Italiaan Carlo Petrini onder de naam Arcigola, waarna in 1989 op een congres in Parijs de internationale beweging Slow Food werd opgericht. Slow Food heeft ook een internationaal jongerennetwerk: Slow Food Youth Network (SFYN).

Een voorbeeld van slow food is het eten van lokale producten, zoals pasta's en pizza's in Italië. Het gaat om het gebruik van traditionele keukens, lokale ingrediënten en seizoensgebonden producten. Denk aan producten die door kleine bedrijven geproduceerd zijn, zoals kaas en wijn gemaakt door lokale kaas- en wijnmakers. Ook het eten van producten die in het seizoen zijn, zoals venkel, sinaasappel of artisjok in de winter, kersen of asperges in de lente, en tomaten, courgette of aubergine in de zomer, is een voorbeeld van slow food.

Een mooi voorbeeld van slow food is ‘pulled pork’. Dit is een groot stuk varkensschouder dat is ingewreven met diverse kruiden en urenlang op lage temperatuur wordt gegaard. Door deze langzame garing worden de smaak en de structuur van het vlees beïnvloed. Met als resultaat heerlijk mals vlees en de kruiden hebben alle tijd om goed in het vlees te trekken. Kortom; heel erg veel smaak. Dit traditionele Amerikaanse gerecht wordt doorgaans geserveerd op een broodje met huisgemaakte koolsla en barbecue saus.

Slowfood is dus het tegenovergestelde van intensieve landbouw, industrieel voedsel en overconsumptie. Men verkiest diversiteit boven eentonigheid, afwisseling boven standaardisering, kwaliteit boven kwantiteit, gematigdheid boven verspilling, vakmanschap boven industrie, eenvoudig voedsel boven bewerkt voedsel en lekker eten boven junk food. Men geeft dan de voorkeur aan producten van lokale producenten die niet ver vervoerd hoeven worden, omdat dit beter is voor het klimaat en de biodiversiteit. Zo hebben twee groepen landbouwers elk een producentwinkel geopend in en rondom Troyes: de ene in Saint-Parres-aux-Tertres (Tendance Fermière), de andere in Troyes zelf (Passion Paysanne). Veel landbouwers verkopen hun producten nog steeds liever rechtstreeks vanaf hun boerderij. Sommige producenten bieden hun klanten de mogelijkheid om hun eigen producten te plukken op de boerderij.

Salsiccia di Bra is een voorbeeld van slow food, het is Kalfsworst met een koninklijke bescherming. De Savoia’s vaardigden in 1847 een verbod uit op de productie van runderworst in heel het land, behalve in Bra. Rauwe kalfsworst was de specialiteit, en het recept werd binnen de slagersfamilies steeds van vader op zoon doorgegeven. Sinds 2003 geniet salsiccia di Bra naast de vorstelijke bescherming ook enkele officiële keurmerken. Andere voorbeelden van slow food zijn Bra Tenero, een kaas gemaakt van koemelk en twee maanden gerijpt, en Bra Ciuk, een sterke kaas. Verder zijn er nog de robioala, een zachte geitenkaas en de honing, zoals acaciahoning of honing gemaakt van kastanjes. Ookpane di Bra is een voorbeeld van slow food, het wordt gemaakt met natuurlijke gist en een uitzonderlijk lang gistingproces van vijftien uur. Het wordt onder andere gebruikt om Mac ‘d Bra te maken, een broodje gevuld met salsiccia di Bra, kaas en sla.

De Ark van de Smaak is een internationale catalogus van bedreigd culinair erfgoed. Sommige van deze producten zijn verenigd in Presidia: een samenwerkingsverband van kleinschalige producenten. De gele komkommer is een voorbeeld van een product uit de Ark van de Smaak en de Bergse Ansjovis, een heerlijk visje, wordt ook genoemd als een voorbeeld van slow food.