Wat is de betekenis van het verhaal van 5 broden en 2 vissen?

Dit verhaal wordt in de Bijbel door alle evangelisten in geuren en kleuren verteld. Het optreden van Jezus heeft blijkbaar op velen grote indruk gemaakt. Het is ook een verhaal om tot de dag van vandaag te onthouden. Juist ook in een tijd waarin de honger in de wereld toeneemt en het de mensen blijkbaar niet lukt die honger te stillen: of we houden de hand op de knip, of we hebben niet genoeg. Als er honger in de wereld is, kijkt Hij blijkbaar ook eerst naar ons. Net zoals toen naar de discipelen. ‘Geef gij hun te eten.’ En als onze bijdrage toch te weinig is, een druppel op de gloeiende plaat, dan kan en wil Hij dat blijkbaar zegenen. Als wij delen, vermenigvuldigt Hij.

Volgens sommige theologische interpretaties is het een voorafschaduwing van het Laatste Avondmaal, en de rite van de Eucharistie, waarin het brood door Jezus wordt omschreven als zijn lichaam. De gelovigen zijn door te eten leden van dat lichaam, waarna hun lichaam een tempel wordt genoemd. En toen Jezus dit hoorde, vertrok Hij vandaar met een schip naar een eenzame plaats, alleen; en de menigte, die dat hoorde, volgde Hem te voet vanuit de steden. Jezus zei echter tegen hen: Het is niet nodig dat zij weggaan, geeft u hun te eten. Maar zij zeiden tegen Hem: Wij hebben hier niets dan vijf broden en twee vissen. Hij zei: Breng ze hier bij Mij. Hij gaf de menigte opdracht op het gras te gaan zitten; en Hij nam de vijf broden en de twee vissen, en terwijl Hij opkeek naar de hemel, zegende Hij ze. Zij aten allen en werden verzadigd, en ze raapten het overschot van de stukken brood op, twaalf manden vol. Zij die gegeten hadden, waren ongeveer vijfduizend mannen, de vrouwen en de kinderen niet meegeteld. En Jezus riep Zijn discipelen bij Zich en zei: Ik ben innerlijk met ontferming bewogen over de menigte, omdat zij al drie dagen bij Mij gebleven zijn, en zij hebben niets wat zij kunnen eten; Ik wil hen niet nuchter wegsturen, opdat zij onderweg niet bezwijken. En Zijn discipelen zeiden tegen Hem: Waar halen wij in een afgelegen plaats zoveel broden vandaan dat wij zo'n grote menigte kunnen verzadigen? En Jezus zei tegen hen: Hoeveel broden hebt u? Zij zeiden: Zeven, en enkele visjes. Hij gaf de menigte opdracht op de grond te gaan zitten. En Hij nam de zeven broden en de vissen, en nadat Hij gedankt had, brak Hij ze en gaf ze aan Zijn discipelen; en de discipelen gaven ze aan de menigte. En zij aten allen en werden verzadigd. En zij raapten het overschot van de stukken brood op, zeven manden vol. Zij die daar gegeten hadden, waren vierduizend mannen, de vrouwen en de kinderen niet meegeteld. In Matteüs 16:9-10 en ook in Markus 8:19-20 benoemt Jezus apart de twee wonderen. Hieruit is op te maken dat het tweede wonder niet slechts een hertelling van het eerste wonder is.

De getallen in dit verhaal hebben ook een boodschap. Er zijn vijf broden en twee vissen. Vijf zou betrekking hebben op de vijf boeken van Mozes, de Tora. Twee staat voor de twee stenen tafelen met de tien geboden. De symbolische gedachte hierachter is dat als de vijf boeken van Mozes, met daaruit springend de tien geboden, een echte leidraad worden voor het leven van de mensen, er een andere wereld ontstaat. Een gemeenschap waarin rechtvaardigheid centraal staat, omdat de ene mens voor de andere opkomt. Zo komt elke mens tot de volheid van zijn of haar bestaan, hier gesymboliseerd in de twaalf volle manden brood die overbleven. Twaalf verwijst daarbij naar het hele joodse volk met de twaalf stammen.