Is smaak genetisch bepaald?
Lucas Arens
2025-07-23 09:14:34
Count answers
: 2
Wat je wel en niet lust wordt voor een deel bepaald door je genen, maar is ook voor een groot deel aangeleerd.
Niet iedereen vindt hetzelfde lekker.
Dat heeft deels te maken met biologische verschillen tussen mensen.
Door je genen is de een gevoeliger voor bepaalde smaken dan een ander.
Dat komt deels omdat we bij onze geboorte al bepaalde smaakvoorkeuren hebben.
Maar het komt ook omdat je een groot deel van je smaakbeleving ontwikkelt tijdens je leven.
Wat je lekker vindt, hangt er bijvoorbeeld van af hoe vaak je iets hebt gegeten en welke emoties en herinneringen een gerecht oproept.
Daarom is smaakbeleving voor iedereen anders.
Lenn Demirci
2025-07-23 08:23:00
Count answers
: 1
De smaakbeleving van bitter is genetisch bepaald en is voor iedereen anders.
Mensen kunnen in drie categorieën worden ingedeeld naar hun proefvermogen: de super-taster, medium-taster en non-taster.
De eersten hebben het behoorlijk zwaar bij bitter, want suiker is voor hen heel zoet, zout heel zout en bitter is “ondraaglijk”.
Jonge kinderen hebben over het algemeen een aangeboren voorkeur voor zoet, een afkeer van zout en zuur, maar al helemaal voor bitter.
Toch kunnen kinderen 'lastige' smaken leren waarderen.
Hiervoor moeten ze er regelmatig aan worden blootgesteld.
Leuk feitje uit het artikel: dat kun je doen door kinderen alleen al naar (bitter) voedsel te laten kijken!
Als een mens te vaak aan een prikkel wordt blootgesteld, zal deze uiteindelijk niet meer verrassen.
Onze hersenen vinden een prikkel niet meer relevant, waardoor smaken afvlakken.
De smaakpapillen registreren smaken steeds minder intens, waardoor deze almaar milder en neutraler lijken te worden.
Hierdoor zijn er steeds grotere hoeveelheden nodig om de smaken nog te proeven.
Hoe lager je persoonlijke prikkeldrempel, hoe eerder je aan smaken went.
Dat geldt ook voor bitter.
Adam van Dagsburg
2025-07-23 08:06:24
Count answers
: 2
Uit de tot nu toe gevoerde onderzoeken is wel gebleken dat de individuele verschillen in gevoeligheid voor de smaken zoet, bitter en umami bepaald worden door polymorfismen in het DNA. Polymorfismen zijn kleine verschillen in de code van een gen, waardoor er in de populatie verschillende vormen van dit gen bestaan. Deze polymorfismen zijn erfelijk en worden van generatie op generatie doorgegeven. Binnen een gesloten populatie zijn de verschillende vormen van de genen gewoonlijk in evenwicht, maar tussen populaties treden vaak verschuivingen op.
Eén van die receptoren, gecodeerd door het TAS2R16-gen is verantwoordelijk voor de detectie van bepaalde bitters zoals salicine, amygdaline en vele, vaak toxische beta-glucopyranosides.
Meer recent onderzoek vond een gelijkaardig effect voor de gevoeligheid in sucrose, waarbij twee varianten in het verantwoordelijke gen terug te vinden waren.